Sint Maarten

The story of St Maarten is about sharing. He was a Roman Legionnair and shared his robe with a beggar. That night he had a vision and dedicated his life to the church, and became a bisshop. In earlier days(19th century) mostly children of poor families were “celebrating” St Maarten, they carved out a beet, lighted it with a candle (like the pumpkins at Halloween) and sing their songs to get a treat. When I was a child (in the 70’s) we had paper lanterns and a plastic bag. We still did get some apples, oranges and nuts but there were also sweets (still unpackaged in those days). Nowadays electric lights have replaced the candles and the sweets are packaged so you will be able to check whether they are “safe”. Back home again we would spread our treasures on a newspaper so my mom could check what we got. Then pyama’s and some hot chocolate to get warm.

Het is bijna 11 november, tijd voor Sint Maarten! Althans in sommige plaatsen in Nederland. Daar waar ik opgegroeid ben vierden we Sint Maarten door met lampionnetjes langs de deuren te gaan en te zingen in ruil voor snoepgoed. Als we dan thuiskwamen (meestal natgeregend), werd de plastic tas op een uitgespreide krant omgekieperd en het snoepgoed geïnventariseerd. Mijn moeder lette streng op: te hard, niet lekker, (wist ik toen nog niet maar waarschijnlijk was “verdacht” ook toen al een criterium). Wat overbleef ging voor ieder in een schaal…feest!
Wij zongen toen: Sint Maarten Sint Maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sinter Maarten aan.
Sinter Maarten wat is het koud, geef me een turfje of wat hout, geef me een appel of een peer, dan kom ik het hele jaar niet meer. Hier woont een rijk man die veel geven kan, .....wie vult het aan want de rest weet ik niet meer...