Tschuss Bernd....

Of hoe een veelbelovende relatie ten onder ging. Een klein vervolg op: ik ging naar de markt en kocht een koe, oftewel ik ging naar Duitsland en kocht een standmixer...
Yep! Bernd was een Bummer! (Lees vooral de commentaren bij deze post! Dan begrijp je hoe leuk bloggen is, schrijven is één ding, de commentaren zijn de slagroom op de cake, met dank dames, elke reactie is een klein cadeautje, echt waar!).

Maar terug naar Bernd, echt, hij deed het niet, althans niet wat ik van hem wilde. Je weet wel, mannen, hoop spiervertoon en weinig prestatie. En bijleren ho maar. Net het echte leven eigenlijk, je begint er aan in de veronderstelling dat "ze" wel veranderen, maar helaas...geen stelschroef. En de kantjes er van af lopen. Stel je een simpele vraag zoals: mix deze ingrediënten. Doet 'ie dat, meteen (klein wonder eigenlijk als ik er over nadenk!), kom je even later kijken, moet je het zelf nog een keer overdoen omdat de randen zijn overgeslagen. Staat 'ie nog te glimmen van trots ook, zodat je eigenlijk wel een aaitje over zijn bolletje moet geven. Hij heeft immers zo zijn best gedaan.
Kortom, helaas voor Bernd, hij heeft alles gegeven maar het was niet voldoende. Ik heb hem liefdevol afgewassen, terug in zijn huisje gestopt. Ondertussen in mijn beste Duits (nah) een terugbreng-verhaaltje gerepeteerd en we zijn hem met de hele familie terug gaan brengen naar Duitsland. En ik moet zeggen, hij werd met open armen en liefdevol ontvangen. De mevrouw aan de service-balie deed niet moeilijk, zij opende haar kassa, ik mijn portemonnee en de uitwisseling was compleet. Complimenten voor Kaufland.
En...zoals in het echte leven, alles wat rest zijn de herinneringen en de foto's......