Treasures

To continue the random tales of our holiday I’d like to introduce you to my treasures! Whenever I look at my kitchencounter at this moment I feel a bit like Gollum from Lord of the Rings: I guard my finds protectively and for the moment I am not ready yet to part with them. At the mere suggestion of my family to open a pot of jam I lisp: precious!
Well, what did I take home with me?

From left to right you'll see: mustard-dill sauce for gravad lax, rönnbärs gelé (rowanberry jelly = Vogelbeerengelee = Lijsterbes gelei), liquid pectin (not readily available in Holland), and Hjortron sylt (cloudberry jam = gele (moeras-) framboos). The sausagelike roll in the back contains lingonberry sylt (= cowberry jam= preiselbeeren = vossenbessen).
Cookiecutters in moose and Dalarna horse shape.


And that's not all folks! Here you are looking at various flours (Graham flour is not available in Holland), herbs and syrups for breadmaking (I suspect that they are "plain" malted treacle and sugarsyrups), a knife to cut in tefal-pans and a "smörkniv"! (I love the Swedish language), it is a small serrated knife with a large rounded blade so you can cut with one side and smear with the other... Clever!
And....a square springform pan! Yay! Happy! Just found it on the shelves of a grocerystore. For you out there on the other side of the water... Our Dutch assortment is not as grand as yours, I can only dream of the various shapes and gadgets the magic Internet shows me.
And.. in an outlet store we discovered this beautiful dark blue ovendish from Emile Henry for only E25,-! ::Sigh:: outlet stores are another phenomena that is only coming into view here in Holland.


Coming soon: the story of our car breaking down, the candy village, moose, shopping and cooking in Sweden, hikes and campfires and more…



P.S.: I have to apoligize for the lay-out of my blogposts. Blogger is still refusing to upload any pictures so I have to use Picasa and I haven't figured out how to vary with sizes and spacing. Sorry!

Back from Sweden

Hi, We’re back! All well, all in one piece, a bit tired, lots of photos to share and view, lots of stories to tell. And you know what? I really don’t know where to start.
It is only logical that I’ll start with the end. A rather comical one at that. At least in my point of view, I do tend to have a quirky sense of humour sometimes. Picture this: it is nearing midnight, earlier that evening we had a family discussion whether we would camp overnight in Germany or attempt to drive straight home in one haul. We both were feeling fit and the kids voted for home instead of another campsite and “really we will be very good and we will not fight and try to sleep, promise”.

It was decided to drive straight home. After a while, kids sleeping peacefully in the back, we are discussing how we would park the car in the front of the house, put the tenttrailer behind our gate, upon which I asked dear Husband: “you do have a set of my carkeys on your bunch of keys do you? Since my car has to be parked out..” Silence…
Stream of words you don’t want me to repeat here….
At the same time an image forms in my head of his keys in his jeanspocket..
The very pocket of the jeans tucked far far away under all our luggage in the firmly closed tenttrailer (which has to be completely opened, folded out and unpacked to retrieve a single item…)
And I begin laughing…softly as to not wake our kids and not further anger my better half…Husband is not a happy camper. I glance sideways, my eyes back on the road again, hands on the steeringwheel. And then I really can’t stop myself, laughing out loud! Here we are, crossing the German-Dutch border, all campsites closed, pitchdark, two hours to go before we are home and we can’t get in! And tadatadaa I had nothing to do with it! I remember asking only two days ago if he’d rather had his keys in my backpack instead of in his jeans….

Hooray for mobile phones and a lovely neighbour who answers her phone at 23.30 at night and agrees to put our doorkey under the doormat!!

Today we unloaded the car and trailer and I am wading through heaps of laundry. The heatwave is not over yet and the weather is hot and clammy. The kids are doing a great job helping out with various chores and I load and unload the washing machine. At the end of the day the laundry is only ankle deep, the trailer cleaned and in the garage, kids are splashing in the pool and we are having dinner outside with bbq-d chicken, a salad and some french bread. Lots of fresh fruit for dessert.

And on the kitchen counter are my treasures! I have managed to squeeze in a couple of items I simply couldn’t do without. I will tell you all about it in coming posts. Please do come back for more lovely photos and juicy stories.

 

Post from afar....

Hellooooo,
We are still in Johannisholm near Mora and the reason I am sitting here is because we misread the starting time for a hike...So we rushed the kids from their beds this morning, send them showering, a quick breakfast (very dry wholewheat bread in the supermarkets here!) in our clothes, our rucksacks packed only to discover that the hike wasn't going to start at 10.00 but at 15.00 hrs. Ahum!
And then there was this little pc....and some spare time....
So I am going to tell you that we survived one mean thunderstorm yesterday, with a real downpour of rain. And my selfmade awning did the job, although the original awning to which I attached mine leaks like... It was as wet inside as outside!
Other than that we have the most beautiful weather, sun shining, real bikiniweather. We have seen one (1) elk, beautiful beaverdams and a burrough, and did some minor trails.
The kids are having tremendous fun, building huts and participating in activities. Up to a few nights ago we were able to make a campfire every night but since it has been very dry campfires are prohibited. (Maybe tonight after this rain). You sure need the extra heat of the campfire at night, temperatures drop immensely at night. You are able to read your book outside till 23.00 hrs, no lights required. (You were right Larein).
All for now, this was my 30 minutes for 20 Kroner!
Bye

Almost done?

That'll be the day! Why is it that all these neat lists and organized thoughts come to a jumble on the day before ? As always I am left with odd bits and pieces that have to find a place in bags, the car or tenttrailer. Never mind we are avid readers (all of us) and that means a huge amount of books that have to come with us.. Camera's, novels, maps, Sweden info...
We will be travelling through Germany and Denmark and then cross the bridge between Copenhagen and Malmo, from there up the west coast via Göteborg along the Vättern-lake. We have booked a camping site near Mora where we will stay for 8 days, but other than that it is pretty much open where we will stay the rest of the trip. We are all looking forward to this, although son nr. 3 would like his parents to know exactly where we are heading...(Mom, you are joking right? You do know where we are going right?) Son nr. 2's only worries are the World Cup Finals tomorrow night: there will be some kind of bar where we can watch the match, they do watch football in Denmark don't they? Son nr. 1 is eh.. being very much the 12-yr old at the moment.
And for me? It is crossing lists, packing things, assembling travel lunch and breakfast, last minute cleaning the house (why is that? No one is going to use my clean bathroom!) and finally go to sleep not counting sheep but mentally going over the spaces in the tenttrailer and car...
Do you think we will need warm pyjama's in Sweden or not? Where are the fishing nets, do we need extra sunscreen, extra pair of shoes for son nr. 1?
Whoopee! Vacation!

So you'll know I will be gone for a while, but will be back blogging sooooooon! 

Voorproefje op de vakantie...

Dit was Italië vorig jaar...
Even een voorproefje van vakantiesferen.
Woensdagnacht: mega regenbui om ongeveer 4 uur 's morgens.
Ergens in mijn benevelde brein gaat er een alarmbelletje rinkelen, had ik niet gedurende de dag een enorme kuil gezien in het dak van onze hap-snap opgezette vouwwagen? Die vouwwagen die oudste zoon en ik hadden opgezet om in te pakken? Maar niet afgespannen omdat mooi weer, geen wind en och wat zal je je druk maken, het is tenslotte al warm genoeg…?
Ik kom half omhoog uit slapende toestand, schuif hoofd om het gordijn heen, uit het geopende raam, klim nog wat verder uit het raam, erg wakker nu vanwege verfrissende druppels op mijn hoofd en wat zien ik?
TWEE enorme kuilen in het dak van de niet afgespannen vouwwagen gevuld met regenwater!
Dat is geen goed ding.
Mits je natuurlijk in een tropisch droogte land woont en alle water moet opvangen. Dan is het een erg goed ding. Helaas, niet het geval.
Wat te doen?
Het volgende: flink veel stommelen en lawaai maken en net doen alsof je uit bed klimt, ondertussen mompelen: schat, ik ga even naar buiten om de vouwwagen vast te zetten. Resultaat: echtgenoot wordt wakker, mompelt e.e.a. terug. Ziet mijn verwoede pogingen aan voor echt (ha, had ik op gerekend, echtgenoot heeft –8) en zegt: lamaar da doe ik wel. Echtgenoot stommelt naar beneden. Ik laat me met een tevreden zucht terugzakken in mijn kleffe kussen, zie hem half slaperig 20 minuten later weer binnenkomen, afdrogen, in bed schuiven….
Lekker verfrissend zo’n zomers buitje. 

Eikels!

Soms zorgt de gemeente voor leuke verrassingen. Bij ons voor het huis staan 4 enorme eikenbomen. Al 50 jaar. Dat is leuk. Dat geeft sfeer. Dat geeft véél bladeren. Eikenbomen zijn niet van ons, maar van de gemeente. Dat is leuk. Wel de lusten maar niet de lasten. Zou je denken. Niet dus. We hebben het hier over de gemeente en in vrijwel alle gevallen is het zo dat de regels die voor burgers gelden, per definitie niet voor de gemeente opgaan. Als de takken des buurmans boom bij jou overlast veroorzaken, maak je een babbeltje met de buurman en vervolgens zorg je samen dat het weer goed komt. In een ideale wereld. Zo niet met de gemeente. In dit geval kregen wij een briefje in de bus van de opzichter (?) die dringend verzocht dat wij vóór 31 mei onze heg dienden te snoeien tot aan de perceelsgrens. Overlast voor voetgangers. Huh? Maar goed, wij snoeien die heg altijd keurig ieder jaar, maar aangezien het een beukenhaag is kan die pas laat gesnoeid worden en dan wachten wij ook altijd nog netjes tot alle vogeltjes hun nestjes verlaten hebben. Ik vond het een beetje flauw. (Heeft verder niets te maken met sluimerende irritatie van onze kant met betrekking tot dichtgegroeide rioleringen, blader en eikel-overlast, afgewezen bouwplannen enz. Echt niet).
Dus, ik ook een beetje blond, bel de gemeente en probeer op zijn Brabants/ Randstads een deal te maken. Wij de haag, jullie die bomen. Fout!!! Had ik toch even niet goed begrepen.

De opzichter kwam gelijk de volgende dag kijken. Ik denk vanwege de bomen, nee, hij kwam de haag controleren. Dus ik weer over die bomen, hij verbaasd maar hij was niet al te vervelend, we hadden het zelfs best gezellig. Ik nog koffie met appeltaart in de aanbieding gegooid voor de snoeiers en hij zou terugbellen. Ik in blijde afwachting, het zou goed komen. We hadden immers in goede verstandhouding een gesprek gehad?
Maar nee, het telefoontje kwam, de stemming was omgeslagen, het waren namelijk monumentale bomen! En daar werd niet aan gesnoeid. U mevrouw, hebt immers een monumentaal uitzicht. En trouwens, die bomen stonden er ook al toen u het huis kocht. En er was 2 jaar geleden al onderhoud gepleegd. Waarop ik verontwaardigd riep dat ik dat zelf ook kon, met mijn nagelschaartje. En ook nog even fijntjes de niet geplaatste draadmanden in herinnering bracht, de deuken in onze auto's ivm vallende eikels, de rekening voor 2x per jaar de goten vrijmaken, schade aan de lak, de overvolle groenbakken (rekening!) de ladingen bladeren die wij elk jaar weg moeten zien te werken. Advies: mevrouw, dat veegt u toch gewoon de straat op. Kijk dat heb ik nou nooit willen doen want dat vond ik niet netjes. Vond hij dat dat gewoon kon. Maar.... in de herfst kwamen ze nog wel eens kijken.
De herfst valt volgens de gemeentekalender vroeg dit jaar want gisteren stond tot mijn verbazing een mega-vrachtwagen met twee jongelingen in klimuitrusting voor de deur. Voorzien van kettingzagen! Geen opzichter te zien! Joepie! Ik zag mijn kans schoon. Glimlach, knipper, slijm, grijns en aanwijzen wat er allemaal af moest naar mijn bescheiden mening.
Kwam toch die opzichter weer kijken..... Al mijn suggesties weer teniet gedaan. Klimknul in de boom, opzichter beneden wijzen wat er af kon. Ik een meter achter de opzichter bij elke aanwijzing mijn hoofd schudden en met mijn armen 3 meter meer aangeven. Klimknul rolde zowat uit de boom van het lachen.
Opzichter weer weg, ik cola en appeltaart uitdelen, knullen zagen, ik blij.

Ik kon het niet laten, heb met mijn nagelschaartje wat rustieke eikenbladeren gered. Gaat een krans worden. Voor op de monumentale voordeur. Tijd genoeg om dat ook nog even te doen. Vannacht ofzo.