Eikels!

Soms zorgt de gemeente voor leuke verrassingen. Bij ons voor het huis staan 4 enorme eikenbomen. Al 50 jaar. Dat is leuk. Dat geeft sfeer. Dat geeft véél bladeren. Eikenbomen zijn niet van ons, maar van de gemeente. Dat is leuk. Wel de lusten maar niet de lasten. Zou je denken. Niet dus. We hebben het hier over de gemeente en in vrijwel alle gevallen is het zo dat de regels die voor burgers gelden, per definitie niet voor de gemeente opgaan. Als de takken des buurmans boom bij jou overlast veroorzaken, maak je een babbeltje met de buurman en vervolgens zorg je samen dat het weer goed komt. In een ideale wereld. Zo niet met de gemeente. In dit geval kregen wij een briefje in de bus van de opzichter (?) die dringend verzocht dat wij vóór 31 mei onze heg dienden te snoeien tot aan de perceelsgrens. Overlast voor voetgangers. Huh? Maar goed, wij snoeien die heg altijd keurig ieder jaar, maar aangezien het een beukenhaag is kan die pas laat gesnoeid worden en dan wachten wij ook altijd nog netjes tot alle vogeltjes hun nestjes verlaten hebben. Ik vond het een beetje flauw. (Heeft verder niets te maken met sluimerende irritatie van onze kant met betrekking tot dichtgegroeide rioleringen, blader en eikel-overlast, afgewezen bouwplannen enz. Echt niet).
Dus, ik ook een beetje blond, bel de gemeente en probeer op zijn Brabants/ Randstads een deal te maken. Wij de haag, jullie die bomen. Fout!!! Had ik toch even niet goed begrepen.

De opzichter kwam gelijk de volgende dag kijken. Ik denk vanwege de bomen, nee, hij kwam de haag controleren. Dus ik weer over die bomen, hij verbaasd maar hij was niet al te vervelend, we hadden het zelfs best gezellig. Ik nog koffie met appeltaart in de aanbieding gegooid voor de snoeiers en hij zou terugbellen. Ik in blijde afwachting, het zou goed komen. We hadden immers in goede verstandhouding een gesprek gehad?
Maar nee, het telefoontje kwam, de stemming was omgeslagen, het waren namelijk monumentale bomen! En daar werd niet aan gesnoeid. U mevrouw, hebt immers een monumentaal uitzicht. En trouwens, die bomen stonden er ook al toen u het huis kocht. En er was 2 jaar geleden al onderhoud gepleegd. Waarop ik verontwaardigd riep dat ik dat zelf ook kon, met mijn nagelschaartje. En ook nog even fijntjes de niet geplaatste draadmanden in herinnering bracht, de deuken in onze auto's ivm vallende eikels, de rekening voor 2x per jaar de goten vrijmaken, schade aan de lak, de overvolle groenbakken (rekening!) de ladingen bladeren die wij elk jaar weg moeten zien te werken. Advies: mevrouw, dat veegt u toch gewoon de straat op. Kijk dat heb ik nou nooit willen doen want dat vond ik niet netjes. Vond hij dat dat gewoon kon. Maar.... in de herfst kwamen ze nog wel eens kijken.
De herfst valt volgens de gemeentekalender vroeg dit jaar want gisteren stond tot mijn verbazing een mega-vrachtwagen met twee jongelingen in klimuitrusting voor de deur. Voorzien van kettingzagen! Geen opzichter te zien! Joepie! Ik zag mijn kans schoon. Glimlach, knipper, slijm, grijns en aanwijzen wat er allemaal af moest naar mijn bescheiden mening.
Kwam toch die opzichter weer kijken..... Al mijn suggesties weer teniet gedaan. Klimknul in de boom, opzichter beneden wijzen wat er af kon. Ik een meter achter de opzichter bij elke aanwijzing mijn hoofd schudden en met mijn armen 3 meter meer aangeven. Klimknul rolde zowat uit de boom van het lachen.
Opzichter weer weg, ik cola en appeltaart uitdelen, knullen zagen, ik blij.

Ik kon het niet laten, heb met mijn nagelschaartje wat rustieke eikenbladeren gered. Gaat een krans worden. Voor op de monumentale voordeur. Tijd genoeg om dat ook nog even te doen. Vannacht ofzo.