Thursday, November 10, 2005
Sint Maarten
The story of St Maarten is about sharing. He was a Roman Legionnair and shared his robe with a beggar. That night he had a vision and dedicated his life to the church, and became a bisshop. In earlier days(19th century) mostly children of poor families were “celebrating” St Maarten, they carved out a beet, lighted it with a candle (like the pumpkins at Halloween) and sing their songs to get a treat. When I was a child (in the 70’s) we had paper lanterns and a plastic bag. We still did get some apples, oranges and nuts but there were also sweets (still unpackaged in those days). Nowadays electric lights have replaced the candles and the sweets are packaged so you will be able to check whether they are “safe”. Back home again we would spread our treasures on a newspaper so my mom could check what we got. Then pyama’s and some hot chocolate to get warm.
Het is bijna 11 november, tijd voor Sint Maarten! Althans in sommige plaatsen in Nederland. Daar waar ik opgegroeid ben vierden we Sint Maarten door met lampionnetjes langs de deuren te gaan en te zingen in ruil voor snoepgoed. Als we dan thuiskwamen (meestal natgeregend), werd de plastic tas op een uitgespreide krant omgekieperd en het snoepgoed geïnventariseerd. Mijn moeder lette streng op: te hard, niet lekker, (wist ik toen nog niet maar waarschijnlijk was “verdacht” ook toen al een criterium). Wat overbleef ging voor ieder in een schaal…feest!
Wij zongen toen: Sint Maarten Sint Maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sinter Maarten aan.
Sinter Maarten wat is het koud, geef me een turfje of wat hout, geef me een appel of een peer, dan kom ik het hele jaar niet meer. Hier woont een rijk man die veel geven kan, .....wie vult het aan want de rest weet ik niet meer...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Een echte St-Maarten fan zal ik wel nooit worden. Ik ben er niet mee opgegroeid en leerde het verschijnsel pas kennen sinds ik in Drenthe woon.
ReplyDeleteMaar goed ondertussen zitten onze twee kinderen op de basisschool in het dorp waar collectief lampionnen geknutseld worden...dus je ontkomt er echt niet aan.
Toch is het aandoenlijk de kleinere kinderen aan de deur te krijgen. Ze staan met een rood hoofd (van het zingen) en rode handen (van de kou) echt hun best te doen om een van de liedjes zo mooi mogelijk uit hun strotjes te krijgen (gelukkig zingen ze niet allemaal hetzelfde liedje...er zijn minstens 10 verschillende).
Maar dan zo na 8 uur, als ik het welletjes vind....kan gaat de bel nog steeds. De kleine kinderen liggen al in bed, maar de groteren...die eerst de rest van het dorp af zijn geweest en ondertussen een zak snoep van jewelste mee slepen....staan voor de deur. Ze houden de zak alvast open en 'zingen' : "tuut tuut tuut, gooi maar in mijn puut!"
Misschien één voor je collectie?
LOL! Echt waar? Je kunt natuurlijk altijd onschuld veinzen en net doen alsof je geen flauw idee hebt waar die puut zit en hun pukkelige snoetjes volgooien met harde zuurtjes....
ReplyDeleteBij ons kwamen ook laat nog "opgeschoten jeugd" niet met lampionnen maar met van die fakkels brrr. Niet leuk meer.
Misschien komt er nog een vervolg, heb inmiddels moeder en tante aangestoken, ik weet alleen de oude liedjes nog maar er zijn heel veel moderne ook.
Sint Maaten,Sint Maarten is jarig vandaag. NU branden de lichtjes, dat zien wij zo graag!
ReplyDeleteJaar in jaar uit op stap met m lampionnetje, mn zusjes en ik vonden het nog een groter feest dan SInterklaas!
Bij ons in Groningen waren we overigens wel aan regels gebonden. Om 5 uur s middags begon het - ingeluid door de klokken van de kerktoren- en om 7 uur s avonds moest het afgelopen zijn - uitgeleid door klokken-. Het was alleen voor kinderen van de basisschool, en als je toch poogde als opgeschoten jeugd je tasje vol te krijgen, liep je het risico bij elke deur een hatelijke opmerking te krijgen. Dit had dan wel weer een voordeel: deze opgeschoten jeugd vocht er vervolgens om om met de kleine kinderen uit de buurt op stap te mogen, zo hadden ze een goed excuus. En dan hadden alle moeders heerlijk een avondje vrij!