Koud hè?

Niets zo goed als een paar centimeter sneeuw om het kind in je weer boven te brengen! Ik vind het zo leuk. Nog niet eens het sneeuwballen gooien, de sneeuwpop, warme chocolademelk, erwtensoep en rookworst (lees in mijn geval: glühwein, gesmolten brie-broodjes, glühwein, brownies en glühwein).
Maar vooral ook de totale ontreddering van het normale leven. Er valt een x-aantal van die onschuldige witte vlokjes en heel Nederland ligt op zijn/haar gat! Geweldig! Sorry, er is heel veel rebel in mij overgebleven kennelijk (Jottem! IJsvrij! Excuus voor hele warme slobbertruien en dikke bergschoenen! Overal ongestraft te laat komen!). De NS kan niet meer rijden, Essent krijgt het niet meer voor elkaar om de helft van Nederland warm te houden, het leger rukt uit met chocomel, soep en dekens. Voordat de helft van Nederland over me heen valt dat het echt geen pretje is om 50 uur in de kou te zitten of te stranden langs de A50, ik snap het, echt. Probeer maar eens om je kleine kindjes warm te houden of als oudere warm te blijven, dat is niet meer leuk.
Maar wat ik ook zie, is een soort saamhorigheid, mensen die spontaan hun huis openstellen voor gestrande reizigers, met soep en glühwein (yes) langs de weg staan. Die soldaten die warmte uitdelen, mensen die tot elkaar veroordeeld er het beste van maken in theater of stationshal (en elkaar de trein uitmeppen mocht er al één vertrekken, okee), die wegenwachtmeneer die in het donker, met pret in de ogen, wallen tot op zijn knieen roept dat het bikkelen is maar wel lekker om de mensen weer op weg te helpen. Dat is toch leuk?!
En mocht het een troost zijn: het was hier vanmorgen 12 graden in huis, de verwarming was uitgevallen.....even Essent bellen?