Dulce de Leche / Caramel pasta

Dulce de leche; een Argentijnse lekkernij gewoon in het schap bij de Jumbo, onder de naam: "Mijn Oma" (Vraag me niet waarom....).

Zelf maken kan trouwens ook; neem een (of twee ;-)) blikje gezoete! gecondenseerde melk (Friesche Vlag) en leg dit nog steeds gesloten in een grote pan water. Het blikje moet ruim onder staan. Laat het water aan de kook komen, en kook één á anderhalf uur. Zorg dat het blikje altijd goed onder water staat! Afgieten, evt. koud water erop en af laten koelen alvorens je het opent. Er zijn verhalen over exploderende blikjes.... ik heb het verschillende malen gemaakt en ben nog steeds in het bezit van al mijn ledematen.

Maar...mocht je dit toch te riskant vinden, het kan ook in de oven worden gemaakt, giet hiervoor de inhoud van het blikje (of twee) in een ovenschaal, dek af met alufolie en zet deze ovenschaal in een grotere ovenschaal gevuld met water. Het water moet halverwege je schaal met melk komen. Oven voorverwarmen op 220C en het mengsel ongeveer een uur "bakken". Zoals David Leibovitz zegt, een snufje zeezout toevoegen geeft de smaak nog een extra dimensie! Check af en toe even of er nog voldoende water in je schaal is.

Lekker als beleg, over ijs (of in ijs als je in het bezit bent van een ijsmachine!), maar ook bijvoorbeeld als je cake bakt, 1/3 van het beslag achterhouden en daar een gedeelte dulce de leche doorroeren, over de rest van het beslag gieten en een paar keer met een spatel erdoor. Gemarmerde cake!

Vroeger hadden wij weleens Bebogeen, als ik me goed herinner ongeveer vergelijkbaar in smaak.

Het hele gecondenseerde melkverhaal is trouwens een terugblik in de tijd, als ik me goed herinner was dat vaste prik als we op vakantie waren. In de Franse supermarkt speuren naar de tubes gecondenseerde melk die mijn vader in de koffie gebruikte en ook wel op brood smeerde. Wij, dochters, hielpen braaf meezoeken maar keken toch altijd enigszins verbijsterd toe hoe mijn vader van zijn stokbroodje genoot...brrr.

Toen we eenmaal zelfstandig op vakantie gingen werd het een soort traditie om tubes van heinde en ver van vakantie mee terug te nemen naar huis. Alsjeblieft pap! (Totdat we erachter kwamen dat het spul in Nederland ook te koop was.....).