Probleem-eigenaar en Koninklijk meervoud

Over Kinderen en Problemen. Niet bang zijn, het wordt geen verhandeling over de grote valkuilen des kinderlevens, meer over die kleine niets-aan-de-hand-als-je-maar-oplet kuiltjes. Het punt is: ik let vaak even niet op. En voor je het weet is Hun probleem mijn probleem en zijn Zij allang weer verdwenen, leuke dingen doen en zit jij opeens met een Kwestie die verhoedt dat jij ook leuke dingen kunt gaan doen! Zoals daar zijn: de kwestie zoekgeraakte biebboeken, verdwenen agenda’s, wandelende rekenmachines, horloges, de eenzame voetbalsok, klussen in huis. En al die dingen beginnen vaak onschuldig met: Mahaaam, weet jij waar… En meestal weet ik dat ook. Vraag me niet waarom, maar tegelijk met het moederschap (durf ik hier te zeggen huwelijk?) ontstaat er in je hoofd een soort plattegrond van het huis met van die knipperende lichtjes. Elk lichtje geeft de plaats aan van een zoekgeraakt voorwerp. Die kaart (ken je de boeken van Harry Potter? Zo’n soort kaart stel ik me voor) stelt je in staat om op de meest uiteenlopende vragen antwoord te geven variërend van: op de kast op de overloop van de zolder, in de onderbroekenbak van je broertje (rekenmachine), onder de bank (eenzame voetbalsok), links achter naast de handdoeken in de badkamer. Maar soms, soms, weet ik het ook niet. Dan staat er een kind met van die hulpeloos opgetrokken schouders, dattie het écht niet weet. En of mahaaam dan niet even…. Want die rekenmachine is echt nergens te vinden, en hij heeft een wiskundeproefwerk en … Zelf komt hij dan met de oplossing dat hij wel even van een klasgenoot, tijdens het proefwerk, lenen enzo. Dat vind ik dan weer geen goed idee. En vervolgens ben ik dus als een idioot aan het zoeken naar zijn rekenmachine, het eerste half uur loopt hij dan nog vol goede wil achter me aan, hier en daar voor de vorm een kussen optillend, maar eigenlijk is het dan al gebeurd. Ik ben probleemeigenaar. Zijn probleem is mijn probleem geworden. En hij is weg, in ieder geval geestelijk niet meer aanwezig…leuke dingen doen.

Koninklijk meervoud (Pluralis majestatis) is een vorm die Echtgenoot bezigt. Noot van de schrijver bij de uitleg van Wikipedia: vervang “ik” door “jij”. (En eh…klik vooral ook even door naar de pluralis modestiae. Vervang dan wij door ik. Geinig) Dat is gewoon een andere vorm van Mahaam, maar het komt op hetzelfde neer. Gaat als volgt: mopper mopper, grumble –onverstaanbaar-, en dan: ze hebben de groenbak niet geleegd, ze hebben een verkeerde polis opgestuurd, de bank heeft gebeld, we moeten even bellen, we moeten even … vul in naar behoefte. Een subtiele variant (deze echtgenoot is al wat langer getrouwd) is: Weet je wat we eigenlijk zouden moeten doen…. En echt, ik probeer het nog met een: Ooh?? Maar ja, dan is ook hij al weg, leuke dingen doen. En ben ik vervolgens probleemeigenaar. Zijn probleem is mijn probleem. Ik ben ook al wat langer getrouwd namelijk.

Nou wil ik toch echt weten waar dat bieb-boek is wat we al 24 april hadden moeten inleveren: “Het dagelijks leven bij ons in de 12e eeuw”. Iemand enig idee? En als je dan toch bezig bent, kunnen we dan even de gemeente bellen voor die bomen?