Thursday, March 30, 2006

All pigs are equal.... over biggetjes

"All pigs are equal, but some pigs are more equal than others." (George Orwell’s Animal Farm) “and my piglets are even more equal than all the rest!” (my own addition)

Vertaald: alle varkens zijn gelijk, maar sommige varkens zijn meer gelijk dan andere….
En mijn eigen toevoeging: en mijn biggetjes zijn het meest gelijk van allemaal!

Een literair beginnetje over het kwijtraken van een moppertje. Een voor het huishouden zeer gunstig moppertje, heb al gestofzuigd, gedweild, boven gestofzuigd, kamers opgeruimd, er zit een was in de machine (foei, want niet op nachtstroom), zelfs het “achter het schot” opgeruimd (geloof me, dat heet niet voor niets zo…) maar toen ik van pure pissigheid zowat mis-stapte terwijl ik de trap aan het stofzuigen was vond ik dat er iets aan moest gebeuren. En nu krijgen jullie het voor je kiezen….je kunt altijd wegklikken…..toe maar, nu kan het nog!
Wat is er aan de hand op het moment met al die ouders die vinden dat hun kroost de rode loper uitgelegd moet krijgen en met alle égards behandeld moet worden? Wat is er mis met kinderen die moeten leren omgaan met teleurstellingen, grenzen, mogelijkheden en onmogelijkheden en hun al dan niet genetisch doorgegeven tekortkomingen (OEI, die was vals, maar ik was boos weet je nog?).

Schoolreisje-vraag aan OR-lid: Weet je hoe de schoolreis geregeld wordt voor de groepen 6? Gaan die onder begeleiding of worden ze verondersteld zelfstandig in groepjes te lopen? Redelijke vraag toch? Antwoord: Geen idee, heb er niet zo opgelet, mijn kind zit in groep 3.
OR-lid hè, “gekozen” om het belang van alle kinderen op deze school en dat van hun ouders min of meer te vertegenwoordigen….

10-minuten gesprek: mijn kind verveelt zich helemaal te pletter in de klas, concentratie begint te vervagen. Dit is niet mijn mening, maar de mening van de leerkracht. Mijn logische vraag: okee, fijn dat je dit opmerkt, wat gaan we eraan doen? Antwoord: geen idee, er moeten wel ergens dingen zijn om te verbreden maar ik weet niet waar ik dat kan vinden. Vraag: jullie hebben een team van zo’n 40 man op dit moment (480 leerlingen)….is het misschien handig om 1 van die mensen een soort bibliotheek aan te laten leggen van hulpmiddelen zodat het allemaal gecatalogiseerd voorhanden is? (Ik werd vroeger altijd geprezen om mijn helikopterview, ik vraag hier dus niet eens iets voor mezelf, maar denk daarentegen aan het grote geheel!!) Antwoord: daar is geen tijd voor, al die mensen zitten in “de begeleiding”……

Dit is overigens niet de eerste keer dat dit gebeurt, oudste heeft een klas overgeslagen en is verder ook zóóó begeleid..ik zal je het verhaal besparen. Intussen worden er wel kinderen begeleid hoor, met dyslexie, dyscalculie, adhd, asperger, slechtziendheid, achterstand in lezen, rekenen, eeeh, wat nog meer?

Telefoontje: Goh, mijn kind heeft op jouw kind staan wachten vanmorgen om naar school te fietsen, dat is niet zo leuk, hij moet wel op tijd komen. Pardon? Die hoek van de straat kan ik toevallig zien en mijn kind heeft een neon jas aan. Dat valt op. Zeker als hij 10 minuten in de regen staat te wachten op dat andere kind……dat heel vaak te laat komt. En mijn kind blijft wachten want afspraak is afspraak. En de moeder van mijn kind belt niet….vind ik zo’n onzin.

Gesprekje: “mijn kind gaat zo vooruit sinds hij begeleiding heeft met lezen….en hij heeft een schuin plankje op zijn tafel, dat helpt ook, maar dat is zo’n afgeragd ding, belachelijk! Ik heb gezegd dat ze maar een nieuwe moeten kopen, wat kost dat nou helemaal, er zijn tenslotte potjes voor.” Dat is dezelfde klas met dezelfde leerkracht, ik heb het plankje zien staan…. Ga ik nog bijna jaloers worden op een plankje….het moet toch niet gekker worden!

Werd vorige week een huiskamer uitgekeken door een 6-jarige, hij had ADV en wilde tekenen met zijn moeder, toen kwam ik binnen, kreeg een kop koffie en had ook nog de euvele moed een sigaret op te steken, verbaal en non-verbaal werd duidelijk gemaakt dat 6-jarige dat niet prettig vond….en niet gecorrigeerd, natuurlijk niet.

Wat ik me nu afvraag, wáár kun je in vredesnaam die voetstukken kopen waar je je kinderen opzet? Iedereen schijnt ze te hebben behalve ik. Het motto: Als het met mijn kind maar goed gaat, kan me niet schelen of de rest van de wereld daar last van heeft.

En ik zeg niets. Want zo zit ik niet in elkaar. Ik luister, glimlach, hum nietszeggend en denk er het mijne van. Maar soms, soms moet het er even uit. Ik geloof dat ik een beetje teveel rekening houd met anderen, met hun gevoelens.

Ik hoop dat mijn huis en mijn hoofd altijd open staan, en dat iedereen welkom is, of dat mij –of mijn kinderen- nu uitkomt of niet, daar moet je dan maar mee omgaan. Dan verzet je maar even je plannen of je gaat om met de andere situatie die ontstaat. Af en toe vraag ik me af of dat goed is, voor mij, voor mijn kinderen. Zijn wij beter gebaat met die andere instelling? En tegelijkertijd….ik vertik het om er aan mee te doen!

8 comments:

  1. Wat mij nu altijd opvalt is dat als je daar over praat met andere ouders dat het dan altijd zo is van....

    "nee hoor, dat doe ik niet met mijn kind(eren), die moeten leren van de dit en de dat en de bladibla"

    Ik heb 1 kiddie en hij is bijna 7.
    Verderop in de straat is zo eenzelfde monster die altijd op rottigheid uit is.
    Mijn monster is beïnvloedbaar dus 1 + 1 is...yep 2 monsters.

    Maar nu begint mijn monster (laten we hem paul noemen :) )in te zien dat wat monster doet toch niet helemaal is wat wij wensen dat paul zou moeten doen.

    Spreek je het oppermonster (moeder van monster1) dan neemt ze haar kind mee naar binnen en 2 seconden later is monster weer bezig met volgende rottigheid.

    Bv.
    Vorig jaar werd er bij onze achterburen dakpannen vervangen. Yep razend interessant natuurlijk.
    Paul en monster vonden het wel zo een lol om de oude dakpannen uit de container zo even lekker op de stoep te knallen én op de straat.

    Wij pissig natuurlijk, kind flink gezegt hoe wij erover dachten, de boel op laten ruimen, naar zijn kamer gestuurd met de mededeling dat het voor die dag einde oefening was.

    Ander monster heb ik bij zijn kladden gepakt en meegenomen naar zijn ouders.
    "oh....nee *** dat mag niet he???"
    En dat was het dan. *** was weer buiten aan de hol na 2 minuten en Paul zat nog na te simmen op zijn slaapkamertje.

    Dan ga je toch wel twijfelen.
    Ik wel.
    Denk dan ben ik nou zo streng???
    Nou ja dan maar.
    Heeft paul iets niet en wil het toch...nou sparen dan maar jochie.
    Voor niets gaat alleen de zon op.
    Verder als je iets wilt bereiken moet je ervoor werken.

    Kamer opruimen?? Samen doen, ben gekke gerrit niet.
    Hoe moeten kinderen nu anders leren om om te gaan met dingen die ze niet willen doen?
    Zo ook met teleurstellingen.
    Natuurlijk wil je dat je kind een zorgeloze jeugd heeft maar dat wil toch niet zeggen dat je ze helemaal niets meer hoeft bij te brengen????

    Paul heeft nu af en toe zo zijn teleurstellinkjes. Vriendje wil niet bij hem spelen. Tuurlijk niet leuk man maar misschien de volgende keer wel???

    Iets bouwen met lego lukt niet??
    Nou jochie dan probeer je het nog een keer of je gaat even iets anders doen en dan alsnog proberen.

    Afspraken??
    Die kom je na, dát is zowiezo al helemaal ingeprent maar ok dat komt dan ook hoe ik zelf ben.

    Ik denk dat het daar ook in grote lijnen op neerkomt.
    Ik ben zelf nogal consequent en kom afspraken na en heb nogal een besef voor alles en iedereen.
    Maar ik heb het wel afgeleerd om maar te zwijgen.
    Ik ben wat dat aangaat af en toe een bitch.
    Jammer dan.

    Ik ben degene die haar mond open trekt als ik op school een paar jongetjes een ander jongetje zie trappen.
    Trek mijn brul open en dan zie je andere moeders kijken...waar bemoei jij je mee???
    NOU met dan jongetje wat daar geschopt wordt dus.

    Bitching rules ;-)

    Oftewel ben het helemaal met je eens baking ;-)

    ReplyDelete
  2. Helemaal met je eens!!!Het is een ikke ikke wereld waarin ouders hun kinderen geen voorbeeld geven. Dus wat kun je de kinderen dan aanrekenen....ik zie in het onderwijs legio voorbeelden, helaas. En als je dan de knuppel in het hoenderhok gooit om dit te bespreken..vind je ineens alleen maar medestanders( die jou de kolen uit het vuur willen laten halen en zelf d'r mond dicht blijven houden en zich mooi achter jouw rug verschuilen.En er dus ook niet achter vandaan komen). En jij..die je hoofd boven het maaiveld uitsteekt...bent de eerste die wordt neergesabeld .En die anderen???? Die laten je vallen...en gaan als pedagogisch voorbeeld lachend naar hun monstertjes...En verwachten dat de school ze opvoedt...
    Ggggrrrrr!

    ReplyDelete
  3. Ach ja ik was in zo'n vredige stemming....tot ik je verhaal las...alle opgekropte stress voelde ik al naar boven komen.
    Ja, ik weet het, je had nog zo gewaarschuwd, ik kon het wegklikken! Maar bij zoveel herkenning begon het te koken.

    Ik heb vooral grote ergernis bij kinderen die hier komen spelen en rustig vermelden dat ze thuis wel ALLES mogen. En hier dus niet. Ik voel me soms net een politieagent, als ik keer op keer naar buiten moet om de kippen te redden, die in paniek heen en weer rennen om niet aan de stok geregen te worden die door het gaas geprikt wordt. de glijbaan goed neer te zetten om te voorkomen dat hij ondersteboven als springplank wordt gebruikt, zodat de barsten er al in komen. Om mijn planten te redden waar ze omheen proberen te springen...daag bloemen... (Ik ben Pipo de CLOWN NIET!)
    Moet alles dat altijd kapot hier? Doen ze dat thuis ook...blijkbaar wel want thuis mag ALLES. (en dat zeggen ze dan ook nog met zo'n zeurstem)

    Het is zelfs zo erg dan sommige vriendjes liever niet meer hier komen omdat ik er ben (ja lastig hè!) en ze dan niet kunnen doen waar ze zin in hebben. Ik begrijp nooit dat al die andere huizen volledig kindproof zijn, waar niets stuk kan en alles mag. Ik wil niet dat ze met hun autootjes over mijn leren bankstel rauzen, zodat de krassen tot diep in het leer staan!
    Ik word helemaal pissig als ik het net verboden heb en ze dan kijken of ik hun in de gaten houd om het toch te kunnen doen.....dan word ik echt kwaad.
    Sommige ettertjes die in de straat spelen....leuk, dan komt het er op neer dat of de jongste gewoon niet naar buiten kan omdat ze hem volledig in de zeik zetten of ik moet als een agent op wacht gaan staan. Bij klagen bij de ouders was het inderdaad; "X, dat moet je niet meer doen", áls er al een ouder was en je niet afgepoeierd werd door een oudere zus. Kortom kinderen totaal aan hun lot overgelaten.

    Of de klacht dat ik mijn kinderen maar weerbaarder moest maken....PLOFFFF....moet ik ze dan leren hun kinderen met dezelfde stok een ram terug te geven ......ach ik moet stoppen , het wordt gewoon te veel.... Ik ga maar eens wat schoonmaken geloof ik...of wat inademen in een papieren zakje...grrrrrrr

    ReplyDelete
  4. Ik ga jullie mijn relaas besparen want het komt wel ongeveer overeen, alleen dat stuk maken kan ik nog niet over klagen. Nu komen hier alleen meiden spelen en die zijn (soms) wat rustiger, denk ik toch, weet het niet zeker want ik kan niet vergelijken. In ieder geval wordt hier niet met autootjes over de bank geraced. Wel met stiften gekleurd en zo, telt dat ook? :-))
    Wat dat weerbaar maken van Lien betreft, daar wil ik nog wel iets over zeggen. Op school mogen ze niets terugdoen als een kind hen pijn doet. OK, als dat 1 keer gebeurt of 2 keer. Maar er zijn van die ettertjes die steeds dezelfde moeten hebben en volgens mij kun je die het beste eens een pak rammel teruggeven. Voelen ze het zelf ook eens. Bovendien kunnen kinderen toch niet hun hele verdere leven naar oversten om te zeggen dat die dit en die dat... Zo zit het leven niet in elkaar. Je moet voor jezelf op komen, een ander doet dat niet. Dus ik probeer mijn dochter nu bij te brengen dat ze de volgende keer dat ene ettertje die haar altijd moet hebben, best eens flink mag TERUGpakken. Maar dat lukt nog niet erg. Het valt toch ook niet mee als je ze gehoorzaam en netjes probeert op te voeden. Nu moeten ze ineens ettertjes gaan afslaan. Dat gaat hun verstand te boven. Zucht, het leven met kinderen is niet altijd makkelijk.

    Yvette

    ReplyDelete
  5. Toch triest, dat "normale" kinderen ,tegen hun natuur en opvoeding in ,asssertiever en harder moeten worden , omdat een ander zich niet kan gedragen...er zit echt iets goed scheef!!

    ReplyDelete
  6. Lucht op he? GRIJNS

    Ben het helemaal met je eens Larein, en wat dacht je van ouders die nu opeens tegen de natuur in een plek moeten gaan opeisen voor hun kinderen? Ik vind dat kinderen per definitie die plek verdienen maar dan ook allemaal, en allemaal dezelfde!

    ReplyDelete
  7. Duh..... was dit nou mijn verhaal of toch dat van jou?
    Het is een bijzonder herhenbaar verhaal.
    Ook mijn kinderen worden op school "optimaal" begeleid door goedbedoelende leraren met, naar mijn idee dan, als enige ambitie: hoe word ik hier zo gemakkelijk mogelijk 65.
    Het draait zelden om de klant (het kind) maar vaak om het personeel.
    Nou ja, ik wil me er niet meer zo over opnaaien maar ik kan je wel zeggen dat ik er slapeloze nachten van gehad heb.
    Pfffffff.
    In je eentje bereik je niks tegen dit soort dingen, en er zijn maar een paar ouders die met jou op 1 lijn liggen.
    Dus, nou ja, het klinkt fatalistisch maar dat is het niet, maar ik vermoed dat de tijd nog niet rijp is voor een radicale verandering in het onderwijs.
    Het kan nog wat duren, maar ik ben optimist.
    Tot in de kist.

    Ondertussen is er nog een site waar jij als kookaddict toch ook even naar moet kijken:
    www.wildfermentation.com

    Voor het geval dat je eens wat anders wilt dan je huis uitmesten.

    Akke

    ReplyDelete
  8. Hoi Akke, welkom hier, je valt gelijk met je neus in de boter. Ik denk eigenlijk dat er veel leerkrachten echt heus veel willen en kunnen maar dat scholen vaak zo groot groeien dat het ontbreekt aan beleid en een duidelijke lijn. En dan worden ook die goede leerkrachten uiteindelijk moedeloos en proberen ze binnen hun eigen koninkrijkje zo goed mogelijk te functioneren. Het wordt vaak een kwestie van brandjes blussen op het moment dat ze ontstaan ipv een goede brandvoorziening treffen..
    En die site moet ik even rustig gaan bekijken, bedankt!

    ReplyDelete

Thanks for visiting! I really appreciate and enjoy reading all your comments! If you have any questions feel free to email me.