Heeft u ook zo genoten? U was er toch wel bij hè? Alle filialen van Bart Smit, 6 november, tussen 17.00 en 21.00? 15% korting op bijna alles?
Ik was er ook, in die ellenlange rij voor de kassa, tussen alle mensen die tassen vol dozen met hun voeten vooruit schoven (tassen werden ruimhartig ter beschikking gesteld door B.Smit). Naast mij stonden twee van mijn zoons, portemonnee met zakgeld c.q. bankpasje in de zweterige knuistjes, want immers 15% korting is niet niks, scheelt toch al gauw veel geld op zo'n veel te duur spelletje voor de Wii (overigens ook aangeschaft van hun spaarcentjes...hier spreekt de gierige boze wolf in moeder-verpakking). Dus daar stonden we. Ruim tijd om de Sinterklaas-kopende medemens en hun conversaties eens in ons op te nemen.
"hedde gij al zun spelleke? Ik het die Holle Bolle Beukenboom gevat...".."Nou ja, hij kékt er volgend jaar toch niet meer naar om" terwijl ze met haar voeten de 2 andere tassen een stukje verder schoof.
Voor me stond een echtpaar, hij beladen met dozen Lego Technic, zij struinde door de winkel en legde er af en toe nog wat bovenop, discussie over wat en voor wie. Eenmaal bij de kassa kwamen er nog wat reserveringen boven, kennelijk was deze avond al vantevoren groots aangekondigd en was ik de enige die er om 18.00 op geattendeerd werd door mijn zoons. Intussen ging de transactie aan de kassa gewoon door: 1x een Wii, 1x een ds lite, verschillende attributen en spelletjes, de Lego dozen en die Playstation kwamen ze dan morgen wel ophalen.... Kassa: 386 euro en 65 centjes. Mijn kinderen stonden het in verwondering te aanschouwen. Mam, Mám, zag je dat?
Mam's hoofd was al geheel zelfstandig aan het tollen...is dit nu normaal? Doet iedereen dit? Ben ik nu de enige zot? Was overigens niet de eerste keer, het gebeurt me namelijk ieder jaar rond deze tijd. Ik struin voortvarend zo'n winkel binnen, vast van plan cadeautjes te scoren voor hét kinderfeest van het jaar waarbij ik van mezelf mijn voorzichtigheid/opvoedingskunsten een beetje mag vergeten. Want dat mag dan he, het is immers Sinterklaas. Dus ik zoek en ik kijk, beetje origineel, iets wat ze niet verwachten, beetje leuk, aardig prijsje, dingen die ze ooit geroepen hebben... Ik ben ook nogal van het gezamenlijke kado (toegegeven dat is wat gemakkelijker met 3 jongens die niet zoveel van leeftijd verschillen), het gezelschapsspel, het boek en het klapper-kado. Binnen grenzen natuurlijk hè, altijd weer die zelf opgelegde grenzen. En elk jaar weer kan ik het niet laten om sokken in te pakken...liefst apart...weer een pakje extra...grijns!
Ik denk namelijk nog steeds dat een verlanglijstje een verlang-lijstje is, waar je op schrijft wat je eventueel wel zou willen krijgen. Nooit gedacht dat het een bestel-lijst is. Totdat ik elk jaar weer mensen met die lijst in hun handen het een na het ander zie afstrepen. Afstrepen! Letterlijk! Dat heb ik, dat heb ik, nu nog ... en dan gewoon die hele lijst afwerken... We hebben het over A4-tjes. Zouden die kinderen als de avond daar is, boos de schoorsteen in roepen: "hé, Sint, je bent nog iets vergeten?" en: "ik had toch gezegd een blauwe, geen groene!"
Wat voor kinderen krijg je daarvan?
Even voor alle duidelijkheid en niet om op te scheppen, het gaat om het principe hier en nog niet eens over geld (uiteindelijk wel natuurlijk maar niet om het niet kúnnen uitgeven maar om het niet wíllen uitgeven, niet omdat ik het niet heb maar omdat ik het niet nódig vind).
Ik merkte bij mijn kinderen een grappige mix die avond. Een mix van: nou jaaaaa, beláchelijk en sjonge...ik wou dat mijn ouders eens een keer zo gek waren...Coooool!
De uitsmijter van de avond: We liepen door het lege donkere winkelcentrum naar de uitgang. Voor ons liep toevallig dat bewuste echtpaar, en ooh ik ben toch zo kinderachtig... hoorde ik mezelf voldaan fluisteren: "hmm, ze heeft wél een dikkere kont dan ik"
zegt oudste zoon: dat is misschien wel zo, maar ik weet zeker dat ze ook een dikkere portemonnee heeft!
Nu niet meer zoon, nu niet meer!
November twijfels...
Vorig jaar rond deze tijd: lezen!
Ik was er ook, in die ellenlange rij voor de kassa, tussen alle mensen die tassen vol dozen met hun voeten vooruit schoven (tassen werden ruimhartig ter beschikking gesteld door B.Smit). Naast mij stonden twee van mijn zoons, portemonnee met zakgeld c.q. bankpasje in de zweterige knuistjes, want immers 15% korting is niet niks, scheelt toch al gauw veel geld op zo'n veel te duur spelletje voor de Wii (overigens ook aangeschaft van hun spaarcentjes...hier spreekt de gierige boze wolf in moeder-verpakking). Dus daar stonden we. Ruim tijd om de Sinterklaas-kopende medemens en hun conversaties eens in ons op te nemen.
"hedde gij al zun spelleke? Ik het die Holle Bolle Beukenboom gevat...".."Nou ja, hij kékt er volgend jaar toch niet meer naar om" terwijl ze met haar voeten de 2 andere tassen een stukje verder schoof.
Voor me stond een echtpaar, hij beladen met dozen Lego Technic, zij struinde door de winkel en legde er af en toe nog wat bovenop, discussie over wat en voor wie. Eenmaal bij de kassa kwamen er nog wat reserveringen boven, kennelijk was deze avond al vantevoren groots aangekondigd en was ik de enige die er om 18.00 op geattendeerd werd door mijn zoons. Intussen ging de transactie aan de kassa gewoon door: 1x een Wii, 1x een ds lite, verschillende attributen en spelletjes, de Lego dozen en die Playstation kwamen ze dan morgen wel ophalen.... Kassa: 386 euro en 65 centjes. Mijn kinderen stonden het in verwondering te aanschouwen. Mam, Mám, zag je dat?
Mam's hoofd was al geheel zelfstandig aan het tollen...is dit nu normaal? Doet iedereen dit? Ben ik nu de enige zot? Was overigens niet de eerste keer, het gebeurt me namelijk ieder jaar rond deze tijd. Ik struin voortvarend zo'n winkel binnen, vast van plan cadeautjes te scoren voor hét kinderfeest van het jaar waarbij ik van mezelf mijn voorzichtigheid/opvoedingskunsten een beetje mag vergeten. Want dat mag dan he, het is immers Sinterklaas. Dus ik zoek en ik kijk, beetje origineel, iets wat ze niet verwachten, beetje leuk, aardig prijsje, dingen die ze ooit geroepen hebben... Ik ben ook nogal van het gezamenlijke kado (toegegeven dat is wat gemakkelijker met 3 jongens die niet zoveel van leeftijd verschillen), het gezelschapsspel, het boek en het klapper-kado. Binnen grenzen natuurlijk hè, altijd weer die zelf opgelegde grenzen. En elk jaar weer kan ik het niet laten om sokken in te pakken...liefst apart...weer een pakje extra...grijns!
Ik denk namelijk nog steeds dat een verlanglijstje een verlang-lijstje is, waar je op schrijft wat je eventueel wel zou willen krijgen. Nooit gedacht dat het een bestel-lijst is. Totdat ik elk jaar weer mensen met die lijst in hun handen het een na het ander zie afstrepen. Afstrepen! Letterlijk! Dat heb ik, dat heb ik, nu nog ... en dan gewoon die hele lijst afwerken... We hebben het over A4-tjes. Zouden die kinderen als de avond daar is, boos de schoorsteen in roepen: "hé, Sint, je bent nog iets vergeten?" en: "ik had toch gezegd een blauwe, geen groene!"
Wat voor kinderen krijg je daarvan?
Even voor alle duidelijkheid en niet om op te scheppen, het gaat om het principe hier en nog niet eens over geld (uiteindelijk wel natuurlijk maar niet om het niet kúnnen uitgeven maar om het niet wíllen uitgeven, niet omdat ik het niet heb maar omdat ik het niet nódig vind).
Ik merkte bij mijn kinderen een grappige mix die avond. Een mix van: nou jaaaaa, beláchelijk en sjonge...ik wou dat mijn ouders eens een keer zo gek waren...Coooool!
De uitsmijter van de avond: We liepen door het lege donkere winkelcentrum naar de uitgang. Voor ons liep toevallig dat bewuste echtpaar, en ooh ik ben toch zo kinderachtig... hoorde ik mezelf voldaan fluisteren: "hmm, ze heeft wél een dikkere kont dan ik"zegt oudste zoon: dat is misschien wel zo, maar ik weet zeker dat ze ook een dikkere portemonnee heeft!
Nu niet meer zoon, nu niet meer!
November twijfels...
Vorig jaar rond deze tijd: lezen!
Absolutely don't know anything you've said there but I know I need one of those stress kits! Yes sirree!
ReplyDeleteHelemaal volmondig mee eens ( behalve die kont , die heb ik niet gezien , maar die geloof ik meteen ). Helemaal bezopen. Waar is de knusheid, de gezelighei en de warme chocolademelk....Als ik Sinterklaas was , kapte ik subiet in deze hebberige maatschappij. Ging ik in donker Afrika de kindjes blij en gelukkig maken met wondertjes als kleurpotloden, een springtouw of een voetbal . Mèt pompje .ZO !
ReplyDeleteMaar ze zijn er nog ,soms , ouders en kinderen die in Sint geloven , in de ware zin van het woord. Vermoedelijk alleen niet de Bart Smit klanten
En als je zelf weer even kind wilt zijn , raad ik je het volgende boek aan ; ~Sinterklaas ~ . Van Charlotte Dematons , uitg. Lemniscaat .
Met prachtige zeer gedetailleerde grote prenten waar je uren bij weg kunt dromen. En geloven. En kunt lachen want er zit humor in. Al is het maar op de laatste pagina : Sint ( piepklein ) in een Rietveldstoel....de maker deed de Rietveld academie, vandaar.
Voor het ware Sint - gevoel. Ik heb 'm meteen gekocht. Voor mezelf ! Lekker puh !
Bij mij krijgen ze dit jaar gewoon weer sokken ( inderdaad ) . En de jaarlijkse piama !
Zoals mijn moeder vroeger altijd zei: "Je kunt niet alles hebben wat je hartje begeert!"
ReplyDeleteMaar ik geloof dat men die uitdrukking tegenwoordig niet meer kent.
Groet, Angela
PS: heb net je blog ontdekt, lees je verhalen met veel plezier!
I LOVE this post, although I have no idea what it was about. It was a stress kit in itself, as I tried to work out what on earth you could be writing about - and failed miserably! I'll have to try to find the translating service, can't remember its name
ReplyDeleteJoanna x
'k Ben het absoluut met je eens, Baking Soda! Het is voor niets nodig om alles meteen te krijgen, zo leer je veel meer de waarde van dingen apprecieren.
ReplyDeleteAls ik zie wat voor dure kadoos mijn neefjes en nichtjes altijd krijgen... ze hebben zo veel speelgoed dat er zelfs onuitgepakte dingen in hun kelder liggen.
Ik heb wel het idee dat het elk jaar erger wordt, de dag na sinterklaas troeven de kinderen elkaar op school af met nóg groter, sneller en vooral duurder speelgoed. de keren dat onze zoon trots liet zien wat hij had gekregen kwam er steevast uit meerdere hoeken: ach díe...díe had ik allang (maar dan groter en duurder dûh) zodat hij steeds enigszins beteuterd thuiskwam. Ik ben een moeder die in nov. geen sint-cadeaus gaat kopen. Ik speur er de rest van het jaar naar... maar dan in de aanbieding, opruiming etc. en dan heb ik in nov geen stress meer.Nog druk genoeg dat wel, want er komt bij elk kado een (educatief..hahaha) gedicht en ik ben de enige sinterklaas in huis vrees ik. Ik wil namelijk niet dat ze op pakjesavond alleen maar bezig zijn met papier afscheuren en loeren of er nog meer komt. Ach ja ik zal blij zijn als er niemand meer gelooft hier!!!!
ReplyDeletewel erg grappig dat die amerikanen de tekst proberen te ontcijferen en het geweldig vinden zonder te weten waar het over gaat....
Ik ben zo blij dat jullie ook zo zijn... toen de kinderen nog geloofden deed ik het precies zo als jij Lien. Oh en dan die schoenkado's! Bij mij kregen ze een handje pepernoten, of wat choc. munten, soms een kleinigheidje of soms helemaal niks met een "stichtelijk" gedichtje maar als je dan ziet waar ze de volgende morgen op school mee geconfronteerd werden, vroeg ik me af hoe grote voeten die andere kinderen hadden...!
ReplyDeleteJaaa pff, slaat ook nergens op (en nou maar hopen dat ze het vertaalprogamma niet gevonden heeft hihi).
...helemaal bezopen... bedankt voor de woorden Larein. Ik kan het niet beter formuleren.
ReplyDeleteOok ik moet mijn kinderen weleens uitleggen waarom wij aan deze waanzin niet meedoen. Dat Bruin het op zich best kan trekken, maar het gewoon belachelijk vindt.
Ik vraag me dan ook af waarmee je ze de volgende keer blij maakt?
Vooral de oudste ziet dat de Sint bij sommige vriendjes buitengewoon royaal is. Maar gelukkig begrijpt hij ons standpunt en had dan ook een heel normaal verlanglijstje.
Natuurlijk vieren wij pakjesavond. Met de lampen uit en kaarsjes aan en lekker meegalmen met de sinterklaasliedjes CD. Vader doet dan net alsof hij iets voor zichzelf moet doen, zet de zak bij de voordeur neer en bonkt een paar keer hard op het raam. En ook al weten de oudste 2 af van dit ritueel en weten ze dat er geen flipperkast of Wii in de zak zit, zingen ze net zo hard mee als de jongste die er nog wel in geloofd.