Ter aanmoediging van mezelf...

Ik ben de afgelopen tijd even helemaal suf geweest in het kader van binnenhuis-activiteiten. Er kwam werkelijk niets uit mijn handen en daar ben ik niet flauw in, dat geldt dan gewoon voor alles, inclusief bedden verschonen, strijken, bakken, koken, ramen, schilderen (jawel, de hal moet nog, en de boekenkasten en ... en ..) en natuurlijk bloggen.
Het helpt natuurlijk niet dat daar de jaarlijkse rommelmarkt in ons durpke tussendoor kwam, de voetbal- en basketbal wedstrijden van de kinders, ziekenhuisbezoek en de stress daaromheen en zo nog wat dingen.

Ter geruststelling, die bedden zijn inmiddels al lang verschoond, de strijk weggewerkt (kan inmiddels met beide vrolijk weer opnieuw beginnen), er is gestoft en gezogen, de ramen gelapt (nu boven nog grrrr), er is zelfs een jasje in de maak (aubergine kleurig, alleen nog zomen en doorstikken). Dus we beginnen langzaam aan weer boven water te komen. Er staat al een pan appeltjes van Larein te koken voor ouderwets appelmoes dus dat belooft wat voor vandaag. Misschien ga ik zelfs wel schilderen. Jullie hebben nog foto's van de trap tegoed.
Maar eerst even dit: bovenstaande foto is het resultaat van crea met een rest aardappelpuree. En ondanks dat de kinders inmiddels 47, 13, 10 en 10 zijn werden mijn gespoten letters en kringeltjes met enthousiasme ontvangen.....
Eigenlijk wel heel erg hè, loop je over het algemeen fanatiek te doen met fabuleuze recepten, neem je een keer in opperste wanhoop je toevlucht tot puree van de Lidl die ze vervolgens maar half opeten, mik je de hele boel de volgende avond in een spuitzak, gaat los op de bakplaat, strooi daar zeezout en kruiden overheen en schuif in de hete oven....
Ziedaar, gejuich aan tafel!

Waar doe je het allemaal voor vraag ik u af.....