Desperate housewife maar dan zonder de visagist en de kapper..

Pizza-pannen

Dat gevoel wanneer je geen idee hebt hoe laat het is (meestal bij mij rond een uur of half zes), je vindt jezelf terug in de keuken (geen idee hoe je daar komt om die tijd, ik schat dat dat een soort oerdrang is). Er lopen een stuk of wat hongerige mannen door het huis. Je hebt een vaag idee dat ze hongerig zijn, meestal is dat in dit huis af te meten aan de hoeveelheid lawaai die ze produceren. Of de afwezigheid van lawaai, dan heb je echt een probleem….

En dan…moet er gekookt worden, of in ieder geval gegeten. En je weet niet veel, maar wat je weet is dat jij degene bent die voor dat eten moet gaan zorgen. What to do? Om de een of andere reden heb ik juist op die tijd de meest briljante ingevingen voor maaltijden.
Okee, hou deze gedachte even vast…

Probleem 1: die ideetjes bestaan alleen nog in je hoofd
Probleem 2: uitzoeken welk idee je gaat volgen
Probleem 3: ingredienten bij elkaar zoeken
Probleem 4: uiteraard heb je de helft niet
Probleem 5: meestal zijn er baktijden (te lang) of rijstijden (te lang)
Probleem 6: inmiddels is het 6 uur
Probleem 7: ze hebben nu echt HONGER!

En dan ga je met de moed der wanhoop kasten open te trekken, dendert een paar keer op en af de keldertrap (= voorraad), terwijl met het ontdekken van het ene en het missen van het andere, de ideeen aan een langzame aftocht beginnen.

Soms eten wij wat later….